Puppy bijt, diagnose gestoorde agressie. Door deze foutieve diagnose werd het leven van een 11 weken oude pup beëindigd. Wat ging er fout?
De eigenaar van de pup had zich ingeschreven voor puppy socialisatie cursus op mijn hondenschool. Omdat de cursist met haar pup niet op de cursus was verschenen nam ik contact met haar op.
Zei vertelde mij dat haar pup een spuitje (euthanasie) van de dierenarts had gekregen omdat de dierenarts haar had getest en daarbij had vastgesteld dat de pup gestoord (agressief) was in zijn gedrag. Op mijn verder vragen hoe de dierenarts tot zijn diagnose was gekomen werd mij het volgende verteld.
De Diagnose
De eigenaar van de pup had verteld (toen ze bij de dierenarts op consult was voor de puppy enting) dat de pup heel veel beet in handen en kleding van de eigenaar en de kinderen. Naar aanleiding daarvan had de dierenarts de pup opgepakt en hem op zijn rug op de behandeltafel gelegd.
Toen de pup begon te spartelen heeft de dierarts de pup, met zijn handen stevig om zijn hals geklemd en op zijn rug liggend gedwongen om te blijven liggen. De pup begon heel erg te gillen en te spartelen aldus de eigenaar.
De dierenarts vertelde aan de eigenaar dat de conclusie was dat dit gestoorde agressie was van de pup en dat dit gedrag later veel problemen binnen het gezin zou opleveren. Hij adviseerde om de pup in te laten slapen. De eigenaar van de pup had vertrouwen in de deskundigheid van de dierenarts en gaf toestemming om de pup te euthanaseren.
Wat ging hier verschrikkelijk fout?
De eigenaar van de pup had vertrouwen in de deskundigheid van de betreffende dierenarts zonder te weten dat niet elke dierenarts voldoende kennis heeft van hondengedrag omdat dat eenvoudig weg nauwelijks deel uitmaakt van de universitaire opleiding.
(Er zijn ook dierenartsen die wel kennis hebben van hondengedrag omdat ze daar meer opleiding in hebben gehad en zich daar meer in hebben verdiept en bekwaamd)
Deze dierenarts maakte de fout om er van uit te gaan dat wanneer je een pup dwingt op zijn rug te gaan liggen en blijven liggen (dat doen honden en wolven immers ook is het daarbij al lang achterhaalde verhaal) hij zich onderdanig moet gedragen en niet mag tegensputteren en dat de puppy bijt is helemaal uit den boze. Als de pup daarbij spartelt en gilt legt deze dierenarts dat uit als gestoorde agressie.
Wat er werkelijk aan de hand is
De socialisatie van de pup loopt van de 3 weken tot en met de ca. 16 weken. In die periode moet de pup kennismaken met alles wat hij in zijn latere leven ook kan tegenkomen. Het bijten van een pup in zijn socialisatiefase heeft niets met (gestoorde) agressie te maken maar is natuurlijk wel ongewenst gedrag.
Puppy’s zijn in die socialisatiefase onderzoekend bezig en dat bijten kunnen we daarom ook onderbrengen onder de noemer onderzoekend gedrag. Door een juiste aanpak van de bijtgedrag kun je het probleem oplossen.
Puppy’s (honden) gebruiken hun tanden ook om bijvoorbeeld vast te stellen hoe hard of zacht iets is en of het eetbaar is, maar ook om te zien hoerver ze kunnen gaan met het ergens in bijten. Puppy’s bijten elkaar ook en als er te hard gebeten wordt, gilt de gebeten pup waarbij deze aangeeft dat doet pijn. De bijtende pup weet dan dat hij te hard gebeten heeft en zal de volgende keer minder doorbijten.
Puppy’s begrijpen er helemaal niets van om gedwongen te worden op hun rug te gaan liggen en zeker niet als ze daar bij stevig bij hun hals vastpakkend neer gedrukt worden. Als een pup daarbij gaat spartelen, gillen en happen wil dit alleen maar zeggen dat de pup zeer angstig is en uit de situatie waarin hij verkeerd wil ontsnappen.
Angst bij de hond is een emotionele respons. Het enige wat je daarmee bereikt is dat de pup angstig wordt voor aanrakingen van mensen en mogelijk angstagressie ontwikkeld met alle negatieve gevolge van dien.
Wat had de behandelende dierenarts in dit geval wel kunnen (moeten) doen.
De dierenarts had rekening houdende met de intrinsieke waarde van de hond en zijn professionele plicht en verantwoordelijkheid ten opzichte van de hond en eigenaar, de eigenaar moeten doorverwijzen naar een deskundige instructeur of kynologisch gedragstherapeut.
Moraal van dit verhaal
Voor advies over hondengedrag of problemen met het gedrag van je hond ga je naar een kynologisch gedragstherapeut of instructeur of dierenarts die daar in heeft doorgeleerd.
Overtuig je er dan wel van dat de instructeur, gedragstherapeut of dierenarts daarvoor de juiste opleiding heeft gehad en ervaring heeft in het diagnosticeren van probleemgedrag bij de hond.
Voor het vinden van een goed opgeleide en gecertificeerde kynologisch gedragstherapeut in jou omgeving kun je even kijken op de site van nvgh.nl De gedragstherapeuten die bij deze vereniging zijn aangesloten hebben een erkende opleiding gevolgd en blijven bij in hun vak.
